ś.p. por. Antoni Stawski (13.02.1915 – 10.2008)

Urodził się dnia 13.02.1915 roku w Płocku z ojca Bolesława i matki Władysławy z domu Wichrowskich. Do Wojska Polskiego II RP wstąpił jako ochotnik. Miał wówczas ukończone 6-cio klasowe gimnazjum. Wybrał służbę w Korpusie Ochrony Pogranicza, do której został powołany w 1935 roku, po odbyciu służby w 32. pp Modlin. Skierowany do Centralnej Szkoły Podoficerskiej KOP, ukończył po rocznym szkoleniu. Po siedmiu miesiącach został awansowany do stopnia st. strzelca, a po rocznym kursie do stopnia kaprala. Został w szkole jako instruktor. Dopiero jesienią skierowany do Batalionu „Borszczów”, Brygady KOP „Podole”. Następnie przeniesiony do kompanii granicznej „Mielnica Podolska” na strażnicę „Okopy Świętej Trójcy”. Był to styk trzech granic: Polski, ZSSR i Rumunii. Teren Polski był wyżej położony od rumuńskiego i znacznie wyżej od ZSSR. Miejscowość ta była atrakcyjną, do niej przyjeżdżały liczne wycieczki. Jednym z uroków tej miejscowości był przepiękny widok ujścia pod kątem prostym wody rzeki Zbrucz do Dniestru. To była reprezentacyjna strażnica. Na przedwiośniu 1939 roku, jako dowódca strażnicy i jego przełożony dowódca kompanii granicznej, zaproponowali Dowództwu KOP powołanie komitetu budowy pomnika Króla Jana III Sobieskiego, którego wojska w tym miejscu przeprawiały się przez rzekę Dniestr w marszu na odsiecz Wiednia. Autorem pomnika był profesor Ksawery Dunikowski. Pomnik stanął na placu przed strażnicą w Mielnicy Podolskiej. 11 września 1939 roku A. Stawski dostał się do niewoli niemieckiej w okolicach Kielc. Stąd wywieziony do Niemiec do obozu przejściowego do Norymbergii Szlezwig Holsztyn. Następnie przewieziony do folwarku Wonfultr w powiecie Hasfurt. Tu zachorował na zapalenie płuc i w związku z tym przewieziono go do szpitala Szelzwig Holsztyn. Po roku leczenia zwolniony do domu jako niezdolny do pracy. Przyjechał do Płocka, gdzie służył w ZWZ, a następnie w Armii Krajowej. W 1942 roku wywieziony przez Niemców przymusowo na roboty do Królewca, do dużej firmy malarskiej, która wykonywała roboty również poza Królewcem, na przykład w Medgeten odległej od Królewca około 12 km. W 1945 po wyzwoleniu Królewca przez Armię Radziecką wrócił do Płocka, gdzie przez pół roku służył w MO w referacie sekcji kryminalnej służby śledczej. Jak twierdził były to stracone lata. Zwolnił się i zaczął pracować w Okręgowym Urzędzie Likwidacyjnym mienia niemieckiego w Płocku. Następnie pracował w Izbie Skarbowej jako inspektor, później jako naczelnik wydziału. W 1951 został służbowo przeniesiony do Izby Skarbowej w Warszawie. Zamieszkał w Pruszkowie. 31 października 1975 przeszedł na emeryturę. Był współzałożycielem SZUTKOP i jego członkiem zarządu, a od 18.06.1997 r. w SWPFG także członkiem zarządu  przez kilka kadencji. Zmarł w październiku 2008 roku.